Van de urban jungle in Japan naar de ‘echte’ jungle van Borneo. We kozen ervoor om vooral het oosten van Maleisisch Borneo te bereizen.

Click hier voor de foto’s!

Kota Kinabalu

In Kota Kinabalu stond Olaf op ons te wachten. Na een overnachting bij zijn gezin gingen we de dag erna naar Mount Kinabalu park. Daar zagen we onder andere de grootste bloem ter wereld, de Rafflesia, en liepen we over hangbruggen (die trouwens een stuk minder stabiel waren dan in Costa Rica). ‘s Avonds ging Olaf met ons naar een lokale eetmarkt. Geweldige saté en leuke sfeer!

Mulu

We vervolgden onze reis met een klein vliegtuigje naar Mulu, de jungle in. Een driedaagse jungletocht stond op het programma. Hitte, hoge luchtvochtigheid, regen, eeuwenoude bomen, mooie natuur, bruggen, beekjes, afzien en veel bloedzuigers. We hebben er ook nog vier grote grotten bezocht die alle vier echt anders waren en indruk op ons maakten. In één van de grotten waren wel 3 miljoen vleermuizen gehuisvest die we helaas niet hebben zien uitvliegen tijdens de schemer aangezien het regende. De eerste nacht sliepen we nog in de bewoonde wereld in een luxueus hotel. Maar toen..

Dag 2 gingen we met een smalle longboat verder de jungle in en begon de volgende fase van onze trekking. Op een aantal plekken moesten we de boot uit omdat de rivier te laag stond. Dat betekende natte broeken en op blote voeten je evenwicht bewaren terwijl je over harde, gladde keien liep.. niet te doen! Toen het tijd was om de jungle in te gaan, haalden we onze bloedzuigersokken tevoorschijn. De tocht was zwaar. Op een asfaltweg is 35 km misschien niet zwaar maar in de jungle wel. Blaren, bloedzuigers die je eigenhandig van je hand, schoenen, sokken en broek moet trekken, zeikende regen, en dus tot op onze onderbroek natgeregend, maar geen droge kleren voor ‘s nachts of overdag. Eindstation van dag 2 was Camp 5. Een open slaapzaal, dun matje op de kale grond, klamboe en heeel veel bijen ?.. maar wel een fantastisch uitzicht!

Dag 3 was ons beloofd dat we de laatste 13 km zouden afleggen over de ‘headhunters trail’. Hier liepen 200 jaar geleden de koppensnellers toen ze ten strijde trokken. Een kleine 4 uur door de stromende regen later kwamen we aan bij onze longboat. Voor Susan voelde de aankomst bij de longboat een beetje als het bereiken van het extraction point zoals in Naked and Afraid (survivalserie van Discovery Channel). Zo blij was ze dat we er waren! Na de lunch die was meegebracht door de schipper kwam het zonnetje weer door en hebben we 3 uur lang kunnen verbranden en opdrogen in de longboat terwijl we door stroomversnellingen voeren en genoten van het uitzicht.

Die nacht sliepen we op een matrasje op de grond in een longhouse bij mensen thuis. In dit longhouse (wat letterlijk een heel lang huis is) woonden een opperhoofd en 30 gezinnen (bijna allemaal familie van elkaar), er was een school en een kliniek. Gelukkig was de vrouw des huizes een begenadigd kok en had iemand in hun gemeenschap net een hert geschoten. Resultaat was een heerlijke rendang met groenten en rijst. Nadat de gebeden op de gang waren afgelopen (er was drie dagen daarvoor iemand overleden) zijn we in slaap gesukkeld onder ons muskietennet wat ons niet alleen beschermde tegen de muskieten maar ook tegen de muizen. ? Helaas bleken er bedbugs in het matras van Susan te zitten en zat ze die ochtend volledig onder de bultjes die een week enorm hebben gejeukt. De dag erna was een lange reisdag terug naar Olaf in Kota Kinabalu. Eindelijk goed douchen en de na 3 dagen mega zuur ruikende kleding uit!

Lahad Datu en Tabin Wildlife Reserve

Na een dagje relatieve rust en voor Jimmy een bezoek aan de Chinese kapper waren we klaar voor het volgende jungle avontuur! We vlogen met een klein vliegtuigje naar Lahad Datu. Daar aten we die avond misschien wel de beste maaltijd van onze reis. We zijn op en top verwend met een heerlijke proeverij van allerlei lokale gerechten die uiteraard werden geserveerd op een bananenblad. De dag erna gingen we naar Tabin Wildlife Reserve en stonden er mooie gele laarzen op ons te wachten en konden de bloedzuigersokken weer aan.

De eerste dag deden we een trekking naar de moddervulkaan. Verder hebben we de dagen daarop veel dieren gespot al zittend achterin de pick-up of al wandelend. We hadden een (voor de jungle) erg luxe huisje aan de rivier en hebben vanaf ons balkon zelfs een groepje pigtail makaken van heel dichtbij kunnen observeren. Op de laatste ochtend ging om 4.00 uur de wekker voor een privé safari. En we werden beloond door het zien van een wilde oerang-oetan, neushoornvogels en vele andere dieren zoals je kunt zien op de foto’s!

Sepilok en de Kinabatangan rivier

We vervolgden onze reis naar Sepilok. Daar begon onze drie daagse tour samen met een leuk Grieks/Engels koppel. We bezochten het rehabilitatie centrum voor Oerang oetans en zagen Sunberen.

Met de boot gingen we vervolgens naar ons hotel aan de Kinabatangan rivier. De apen zijn er zo dichtbij dat geadviseerd wordt de ramen dicht te houden, omdat ze anders de kamer vernielen! De dagen erna stonden in het teken van het spotten van wild langs de rivier. We hebben verschillende boottochten gedaan. We werden wederom getrakteerd op wilde oerang oetans en ook nog neusapen. Beiden komen alleen nog in Borneo voor. Tijdens de nachtboottocht zagen we heel veel vuurvliegjes en een prachtige sterrenhemel!

Daarnaast hebben we nog een kleine bijdrage geleverd aan het voortbestaan van de jungle door het planten van boompjes. De lokale bevolking heeft in het verleden veel bomen gekapt om vervolgens palmolie bomen te planten. Dit vormde echter een bedreiging voor de dieren. Door de bevolking nu boompjes te laten kweken en ze te betalen voor de stek hopen ze bewustzijn te creëren bij de lokale bevolking en ze tegelijkertijd te ondersteunen in hun levensonderhoud. Na een paar mooie dagen gingen we per boot weer terug richting vliegveld.

Vandaag gaan de verrekijker en de bloedzuigersokken weer onderin de tas en vliegen we door naar Manila. De tijd gaat veel te snel!